ΣΥΧΝΕΣ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ

1. Πάρτε σημειώσεις σε σχέση με το ατύχημα

Αφού διασφαλιστεί ότι κανείς δεν έχει τραυματιστεί σοβαρά ή ότι η επαρκής ιατρική βοήθεια έχει παρασχεθεί ή έχει κληθεί, θα πρέπει να λάβετε τα πιο κάτω μέτρα:
Βγάλτε φωτογραφίες της σκηνής του ατυχήματος (θέση των οχημάτων μετά το ατύχημα, σημάδια από ελαστικά αυτοκινήτων, κατεστραμμένα οχήματα, τον περιβάλλον χώρο και τυχόν οδικές σημάνσεις). Γενικά, οι ασφαλιστικές εταιρείες λαμβάνουν φωτογραφίες από τη σκηνή ωστόσο σας συνιστούμε επίσης να κάνετε το ίδιο.
Πάρτε στοιχεία επικοινωνίας πιθανών μαρτύρων οι οποίοι μπορούν να δώσουν πληροφορίες σχετικά με το ατύχημα – η μαρτυρία τους μπορεί να έχει μεγάλη σημασία, είτε κατά τη διάρκεια διαπραγματεύσεων διακανονισμού ή στο δικαστήριο.
Σημειώστε τις σημαντικές λεπτομέρειες σχετικά με τις περιστάσεις υπό τις οποίες έλαβε χώρα το ατύχημα.

2. Καλέστε την αστυνομία
Σε σοβαρά ατυχήματα όπου υπάρχουν τραυματισμένα πρόσωπα η αστυνομία θα μελετήσει τη σκηνή του ατυχήματος, θα περισυλλέξει μαρτυρικό υλικό, θα διενεργήσει τους απαιτούμενους ελέγχους αλκοόλ και στη συνέχεια θα ετοιμάσει την αστυνομική έκθεση με την οποία θα αναλύει την οδηγική συμπεριφορά των εμπλεκομένων  Η αστυνομική έκθεση θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στο Δικαστήριο για την αξίωση της αποζημίωσης σας. Ως εκ τούτου, βεβαιωθείτε ότι εσείς, ή ο δικηγόρος σας, θα ζητήσετε την έκθεση της αστυνομίας.

3. Επικοινωνήστε με την ασφαλιστική εταιρεία σας
Δώστε τις λεπτομέρειες των άλλων οδηγών. Ωστόσο, μην υπογράψετε κανένα έγγραφο χωρίς να το έχετε προσεχτικά διαβάσει. Σίγουρα, μην υπογράψετε κανένα έγγραφο που να αφορά την ευθύνη του ατυχήματος. Τέτοια έγγραφα μπορεί θα θέσουν σε κίνδυνο τα δικαιώματα αποζημίωσης σας. Καλό είναι να έχετε υπόψη σας ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες είναι κερδοφόροι οργανισμοί που στόχο έχουν τα δικά τους συμφέροντα, όχι τα δικά σας. Μπορεί η προσέγγιση τους προς εσάς να είναι κάτω από φιλικό κώδικα επικοινωνίας αλλά δεν παύει να ισχύει «η κερδοφορία τους εναντίον των αποζημιώσεων σας».

4. Επικοινωνήστε με τον δικηγόρο σας
Αυτό μπορεί να θεωρηθεί περιττό για κάποιους. Ωστόσο μπορεί να είναι το πιο σημαντικό, ότι θα λάβετε νομική συμβουλή η οποία θα σας εξασφαλίσει την αποζημίωση που δικαιούστε. Οι ασφαλιστικές εταιρείες μπορεί σας κάνουν χρηματική προσφορά για σκοπούς διακανονισμού, όμως σας συμβουλεύουμε όπως αποφύγετε την αποδοχή οποιασδήποτε προφοράς πριν την διαβουλευτείτε με το δικηγόρο σας.
Ένας τραυματισμός μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται ασήμαντος ή και ανώδυνος, αλλά μπορεί να επιδεινωθεί αργότερα. Μην υποτιμήσετε ούτε τον παραμικρό τραυματισμό αφού μετά από διακανονισμό με ασφαλιστική εταιρεία παραιτείστε των δικαιωμάτων σας για μελλοντική αποζημίωση, σε περίπτωση που ο τραυματισμός εξελιχθεί επώδυνα ή αρνητικά. Καλό είναι να έχετε υπόψη σας ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες θα σας προσφέρουν χρηματική αποζημίωση που θα καλύπτει τα έξοδα γιατρού και φαρμάκων, και, ενδεχομένως, άλλες σχετικές δαπάνες όπως βλάβη του αυτοκινήτου/μοτοσυκλέτας, κλπ. Όμως, οι ασφαλιστικές εταιρείες δεν θα σας αποζημιώσουν για τις πραγματικές σωματικές βλάβες που έχετε υποστεί, και αν το κάνουν θα είναι κατά πολύ μικρότερο το ποσό της αποζημίωσης από αυτό που ίσως πραγματικά δικαιούστε. Οι αποζημιώσεις για σωματικές βλάβες μπορεί να είναι μεγάλες και έχετε κάθε δικαίωμα όπως αποζημιωθείτε στο μέγιστο που δικαιούστε.

5. Έχετε τραυματιστεί;
Αν ναι, τότε ζητήστε αμέσως ιατρική βοήθεια και σημείωσε ότι έχετε το δικαίωμα να επιλέξετε τον γιατρό σας. Προκειμένου να εξασφαλιστεί η μέγιστη αποζημίωση που δικαιούστε, καλό είναι να τηρείτε λεπτομέρειες των επισκέψεών σας και να λάβετε ιατρική έκθεση από τον γιατρό. Αυτά θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν υπέρ σας στο δικαστήριο.

Οι Υπηρεσίες μας
Δικηγόροι του γραφείου μας αντιπροσωπεύουν θύματα τροχαίων δυστυχημάτων σε καθημερινή βάση, θύματα που έχουν τραυματιστεί ως αποτέλεσμα της υπαιτιότητας ή αμέλειας κάποιου άλλου. Μπορούμε να σας συναντήσουμε αμέσως μετά από το ατύχημα και να σας συμβουλέψουμε ως προς τα επόμενά σας βήματα. Για περισσότερες λεπτομέρειες  καλέστε μας στο 210-6929555.

Ο στόχος μας

Στόχος μας είναι όπως όλα τα έξοδα που έχετε υποστεί να σας καταβληθούν από την ασφαλιστική εταιρεία και όπως επιπλέον αποζημιωθείτε κατά το μέγιστο δυνατό για όλες τις σωματικές βλάβες που έχετε υποστεί ως αποτέλεσμα του ατυχήματος, καθώς και για τις υλικές ζημιές σας.

Είναι προφανές ότι η πανδημία που έπληξε και την χώρα μας θα έχει δραματικές επιπτώσεις στην οικονομία. Το πιο πιθανό είναι να ζήσουμε καταστάσεις και γεγονότα, σε οικονομικό και νομικό επίπεδο που δεν τα έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ ξανά μέχρι σήμερα.
Το ερώτημα όμως που αυτόθροα προκύπτει, είναι το πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε νομικό επίπεδο η περίπτωση καλόπιστου συμβαλλομένου, που αδυνατεί λόγω της κατάστασης που διαμορφώθηκε, να ανταποκριθεί σε συγκεκριμένη ή συγκεκριμένες οικονομικές υποχρεώσεις του, η δε αδυναμία του αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στις επιπτώσεις που είχε στην αγορά και ενγένει στην οικονομία, είτε η αναγκαστική λήψη μέτρων από την Πολιτεία, είτε η αποχή από την εργασία και γενικότερα από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας προσώπων που είτε νόσησαν, είτε ετέθησαν στην λεγόμενη «καραντίνα»).

Δηλαδή, σε νομικό επίπεδο, η επελθούσα κατάσταση, μπορεί να δικαιολογήσει την αναγνώριση ότι επήλθε απρόοπτη μεταβολή συνθηκών και μάλιστα τέτοια που να δικαιολογεί την ακύρωση ή τη μεταρρύθμιση συμβατικών σχέσεων;
Η δύο βασικές διατάξεις του ιδιωτικού δικαίου που ρυθμίζουν (κατά τρόπο ιδιαίτερα γενικό) τέτοιες περιπτώσεις είναι αυτές των άρθρων 288 και 388 του Αστικού Κώδικα.
Η γενική ρήτρα του άρθρου 288 ΑΚ, ορίζει οτι ο οφειλέτης έχει υποχρέωση να εκπληρώσει την παροχή όπως απαιτεί η καλή πίστη, αφού ληφθούν υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη, αφορά την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τόσο του οφειλέτη όσο και του δανειστή, που απορρέουν από οποιαδήποτε έγκυρη ενοχική σχέση, όταν δεν προβλέπεται από το νόμο άλλη προστασία των προσώπων αυτών κατά την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους ή δεν συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για την τυχόν προβλεπόμενη ειδική προστασία, λειτουργεί δε όχι μόνο ως συμπληρωματική, αλλά και ως διορθωτική ρήτρα των δικαιοπρακτικών βουλήσεων στις περιπτώσεις που εξ αιτίας ειδικών συνθηκών μεταβλήθηκαν οι προϋποθέσεις εκπλήρωσης των συμβατικών παροχών στο συμφωνημένο μέτρο και έγιναν δυσβάστακτες για τον οφειλέτη ή το δανειστή.
​Σύμφωνα δε με το άρθρο 388 ΑΚ: για την Απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών ορίζεται οτι: «Αν τα περιστατικά στα οποία κυρίως, ενόψει της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα μέρη στήριξαν τη σύναψη αμφοτεροβαρούς σύμβασης, μεταβλήθηκαν ύστερα, από λόγους που ήταν έκτακτοι και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, και από τη μεταβολή αυτή η παροχή του οφειλέτη, ενόψει και της αντιπαροχής, έγινε υπέρμετρα επαχθής, το δικαστήριο μπορεί κατά την κρίση του με αίτηση του οφειλέτη να την αναγάγει στο μέτρο που αρμόζει και να αποφασίσει τη λύση της σύμβασης εξολοκλήρου ή κατά το μέρος που δεν εκτελέστηκε ακόμη. Αν αποφασιστεί η λύση της σύμβασης, επέρχεται απόσβεση των υποχρεώσεων παροχής που πηγάζουν απ` αυτήν και οι συμβαλλόμενοι έχουν αμοιβαία υποχρέωση να αποδώσουν τις παροχές που έλαβαν κατά τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.»
​Η εξέταση της απροόπτης μεταβολής των συνθηκών,αναδεικνύει ως κυρίαρχο στοιχείο το αν πληρούται η προϋπόθεση που του τελευταίου όρου εφαρμογής της ΑΚ 388, αν δηλαδή η παροχή «έγινε υπέρμετρα επαχθής»,αφού η μεταβολή των συνθηκών θα πρέπει να είναι τόσο «βίαιη και έντονη» και να διαταράσσει την ισορροπία μεταξύ των συμβαλλομένων με τέτοιο τρόπο ώστε,να προκύπτει ευχερώς ότι αν οφειλέτης γνώριζε τις συνθήκες αυτές, δεν θα προχωρούσε στην κατάρτιση της σύμβασης.
​Όπως εύστοχα έκρινε ο Άρειος Πάγος «απρόοπτη μεταβολή των περιστατικών στα οποία στηρίχθηκαν τα μέρη μπορεί να αποτελέσει και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της Χώρας, όταν είναι έκτακτης φύσεως και τόσο μεγάλη ώστε να υπερβαίνει τις συνήθεις ή λογικά προβλεπόμενες διακυμάνσεις της σταθερότητας και να ανατρέπει τους υπολογισμούς των μερών κατά την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη. Για να στοιχειοθετηθεί, όμως, περίπτωση εφαρμογής του άρθρου αυτού δεν αρκεί μόνη η εν λόγω επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της Χώρας, αλλά θα πρέπει να κριθεί σε σχέση και με τις υπόλοιπες συνθήκες και ιδίως το αναμενόμενο κέρδος από τη σύμβαση, την οικονομική κατάσταση των μερών, την εξυπηρετούμενη ανάγκη αυτών με τη σύμβαση και τις υποχρεώσεις προς τρίτους που εξαρτώνται από τη σύμβαση, έτσι ώστε οι συνέπειες από την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της Χώρας να έγιναν δυσβάστακτες για το ένα των συμβαλλόμενων μερών και να υπερβαίνουν τον κίνδυνο που, κατά τις συνηθισμένες συνθήκες, αναλαμβάνει κάθε συμβαλλόμενος, όταν μάλιστα αποφασίζει σύναψη σύμβασης που πρόκειται να εκτελεστεί στο μέλλον».
​Δυστυχώς όμως, τέτοιες αποφάσεις όπως η ανωτέρω αποτελούν μειοψηφία στο νομολογιακό χώρο της ελληνικής Δικαιοσύνης η οποία παραμένει αγκυλωμένη στην αρχή του pacta suntservanda , όπως αποδείχτηκε από τη θέση που πρόσφατα έλαβε σε επίπεδο νομολογίας ο Άρειος Πάγος σχετικά με την καταχρηστικότητα των όρων που είχαν περιληφθεί σε συμβάσεις δανείων σε ελβετικό φράγκο. Αντίστοιχα, παρατηρούμε πληθώρα απορριπτικών αποφάσεων στο χώρο των μισθώσεων, όπου τα δικαστήρια δέχονται ότι ακόμα και αν επήλθε απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών και αν μειώθηκε δραματικά η μισθωτική αξία του εκμισθωμένου ακινήτου, ο μισθωτής δεν έχει δικαίωμα να επικαλεσθεί την προστασία των άρθρων 388 και 288 του ΑΚ, αν έχει καταστεί υπερήμερος ως προς την οφειλή του!
​Στο σημείο αυτό βέβαια πρέπει να επισημάνουμε ότι η επίκληση των επιπτώσεων της κρίσης λόγω της πανδημίας, δεν μπορεί να είναι γενική και αφηρημένη, αλλά θα πρέπει να αποδεικνύει αυτός που την επικαλείται, ότι επέδρασε καταλυτικά σε αυτόν, σε τέτοιο βαθμό που να αναγνωρίζεται ως ιδιαίτερα επαχθής, η εμμονή στην τήρηση των αρχικώς συμφωνηθέντων. Επί παραδείγματι, δεν είναι βάσιμη η αιτίαση λ.χ μίας εταιρείας που εμπορεύεται μεταξύ των άλλων και ήδη προσωπικής υγιεινής και είδε να αυξάνονται τα κέρδη της, ότι δεν μπορεί να πληρώνει τις δόσεις του επιχειρηματικού της δανείου εξαιτίας της επέλευσης κορονοϊού.
​Θα πρέπει λοιπόν το σύστημα απονομής δικαιοσύνης να προχωρήσει σε τολμηρότερες παραδοχές, -πάντα κατά περίπτωση-, έτσι ώστε να διαφυλάξει την βασική αρχή της μη καταχρηστικής διεκδίκησης αξιώσεων. Στην αντίθετη περίπτωση, δηλαδή στην τυφλή εμμονή περί εκπλήρωσης των υποχρεώσεων όπως αρχικά είχαν συμφωνηθεί, θα έχουμε το αποτέλεσμα, καλόπιστοι συναλλασσόμενοι οδηγούνται στην οικονομική εξουθένωση για λόγους που δεν μπορούν να αποδοθούν σε αμέλεια τους.
​Βεβαίως, παρίσταται αναγκαία στην κρινόμενη περίπτωση, η ανάληψη νομοθετικών πρωτοβουλιών από πλευράς Πολιτείας που να ισοσκελίζει κατά τρόπο δεσμευτικό της αξίωση του δανειστή, με την ανάγκη προστασίας του πραγματικού θύματος των συνεπειών που είχε στην οικονομία τη κρίση λόγω του ιού. Δηλαδή, θα πρέπει να αναληφθούν, ιδίως στο πεδίο των τραπεζικών δανειακών συμβάσεων και του ΦΠΑ, δράσεις γενναίων θετικών παρεμβάσεων υπέρ των οφειλετών, ιδιωτών και επιχειρήσεων, που αποδεδειγμένα βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν μία πρωτόγνωρη κατάσταση, που ακόμα και με την επίκληση κάθε κανόνα ακραίας επιμέλειας, δεν θα μπορούσαν να έχουν προβλέψει.

Εμπορικό σήμα σημαίνει σήμα το οποίο αποτελείται από σημεία που μπορούν να παραστούν γραφικά. Μπορεί να περιλαμβάνει λέξεις, συμπεριλαμβανομένου του ονόματος προσώπου, εικόνες, γράμματα, αριθμούς, το σχήμα του εμπορεύματος ή της συσκευασίας του ή οποιοδήποτε συνδυασμό αυτών, που μπορούν από τη φύση της να διακρίνουν τα εμπορεύματα ή της υπηρεσίες μιας επιχείρησης από τα αντίστοιχα άλλων επιχειρήσεων, εφόσον το σήμα αυτό χρησιμοποιείται ή έχει σκοπό να χρησιμοποιηθεί για σκοπούς τέτοιας διάκρισης.
Οι κατηγορίες των Εμπορικών Σημάτων
Λεκτικό: Τα Εμπορικά Σήματα λεκτικού τύπου περιέχουν λέξεις ή/ και γράμματα σε σταθερούς χαρακτήρες.
Απεικόνιση: Τα Εμπορικά Σήματα τύπου απεικόνισης περιέχουν εικόνες ή/ και γραφικά. Δεν περιέχουν λέξεις ή/ και γράμματα.
Συνδυασμένο (Λεκτικό με απεικόνιση): Τα εμπορικά σήματα τύπου «συνδυασμένου», περιέχουν λέξεις ή/ και γράμματα σε συνδυασμό με εικόνες ή/ και γραφικά ακόμη και εικόνες ή/ και γραφικά που εμπεριέχουν λέξεις ή/ και γράμματα. Εμπορικά Σήματα τύπου συνδυασμένου θεωρούνται επίσης τα σήματα που περιέχουν μη λατινικούς χαρακτήρες και γράμματα με ειδικούς τρόπους γραφής.
Τρισδιάστατο: Τα εμπορικά Σήματα τύπου «τρισδιάστατου» περιλαμβάνουν τουλάχιστον τρεις όψεις του Εμπορικού Σήματος.

Τι δεν μπορεί να εγγραφεί ως Εμπορικό Σήμα;
Δηλαδή ένα Εμπορικό Σήμα δεν μπορεί να εγγραφεί εάν:
Στερείται διακριτικού χαρακτήρα.
Αποτελείται αποκλειστικά από σημεία που υποδηλώνουν το είδος, την ποιότητα, την ποσότητα, τον προορισμό, την αξία, τη γεωγραφική προέλευση ή το χρόνο παραγωγής του εμπορεύματος.
Μπορεί να παραπλανήσει το κοινό ως της τη φύση, την ποιότητα ή τη γεωγραφική προέλευση του εμπορεύματος ή της υπηρεσίας
Περιλαμβάνει σημείο μεγάλης συμβολικής σημασίας και ιδίως θρησκευτικό σύμβολο.
Αντίκειται στη δημόσια τάξη, ή τα χρηστά ήθη
Είναι πανομοιότυπο, ή παρόμοιο με προγενέστερο καταχωρημένο Εμπορικό Σήμα, στο εθνικό, κοινοτικό, ή διεθνές μητρώο, αναφορικά με πανομοιότυπα, ή παρόμοια εμπορεύματα ή υπηρεσίες.
Πώς να προστατέψετε το Εμπορικό σας Σήμα
Ο καλύτερος τρόπος για να προστατέψετε ένα εμπορικό σήμα είναι με τη κατοχύρωση του. Μέσω της κατοχύρωσής του μπορείτε να προστατεύσετε το εμπορικό σας σήμα από τη χρήση και εκμετάλλευσή του από τρίτα πρόσωπα καθώς αποκτάτε το αποκλειστικό δικαίωμα χρήσης του εμπορικού σήματος σε σχέση με τα αγαθά και τις υπηρεσίες για τις οποίες έχει εγγραφεί. Αυτό σημαίνει ότι σε περίπτωση που κάποιος τρίτος χρησιμοποιήσει το σήμα σας για να διαφημίσει τα δικά του προϊόντα και/ή υπηρεσίες ή χρησιμοποιήσει το σήμα σας με οποιοδήποτε άλλο τρόπο, μπορείτε να κινηθείτε νομικά εναντίον του για παραβίαση κατά του εμπορικού σας σήματος.

Κλάσεις εμπορικού σήματος
Η ταξινόμηση της Νίκαιας είναι ένα σύστημα ταξινόμησης προϊόντων και υπηρεσιών για αιτήσεις σημάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ). που αποτελείται από 45 κλάσεις.
Στις κλάσεις 1 έως 34 της ταξινόμησης της Νίκαιας περιλαμβάνονται τα προϊόντα και στις κλάσεις 35 έως 45 οι υπηρεσίες. Κάθε κλάση αντιπροσωπεύεται από μια επικεφαλίδα κλάσης, η οποία παρέχει γενικές πληροφορίες για τον τύπο των προϊόντων ή των υπηρεσιών που καλύπτει. Για παράδειγμα, στην επικεφαλίδα της κλάσης 25 περιλαμβάνονται «Ενδύματα, υποδήματα, είδη πιλοποιίας» και στην επικεφαλίδα της κλάσης 15 «Μουσικά όργανα».
Κάθε κλάση περιέχει ένα σύνολο όρων που επιτρέπουν τον καλύτερο προσδιορισμό των προϊόντων ή των υπηρεσιών που πρόκειται να προστατευτούν.
Η Διαδικασία κατοχύρωσης ενός εμπορικού σήματος, απαιτεί το σήμα αυτό να διακρίνει προϊόντα ή υπηρεσίες σε μία ή περισσότερες από κλάσεις, τις οποίες μπορείτε να δείτε εδώ.

Για εξειδικευμένη πληροφόρηση παρακαλούμε καλέστε στο 210 6929555

Η οικονομική κρίση που έπληξε και την Ελλάδα, είχε ως ένα από τα αποτελέσματα της την αύξηση των ιδιωτικών χρεών, είτε αυτά αναφέρονταν σε εμπορικές απαιτήσεις, είτε σε διαπροσωπικές συναλλαγές.
Αναμφισβήτητα, ο μεγαλύτερος όγκος αφορά αξιώσεις μεταξύ επιχειρηματιών.
Η διαδικασία είσπραξης μίας εμπορικής απαίτησης, παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται ως μία διαδικαστικά απλή υπόθεση, εντούτοις αναφύονται μια σειρά από προβλήματα, που έχουν ως αποτέλεσμα την χρονική παρέλκυση της όλης διαδικασίας.
Χαρακτηριστικά αναφέρονται μερικά από τα ερωτήματα που συχνά τίθενται:

• Ποιο δικαστήριο είναι αρμόδιο για να εκδώσω διαταγή πληρωμής κατά οφειλέτη μου;
• Τα τιμολόγια με τα οποία του παρέδωσα τα εμπορεύματα δεν έχουν υπογραφή παραλαβής.
• Τι κάνω αν οφειλέτης πούλησε την επιχείρηση;
• Ο οφειλέτης αμφισβητεί το ύψος της οφειλής και μάλιστα μου έστειλε εξώδικο.
• Ο οφειλέτης πτώχευσε.
• Ο οφειλέτης μου έδωσε μία επιταγή τρίτου η οποία δεν πληρώθηκε. Τι πρέπει να κάνω;

Η διαδικασία είσπραξης μίας εμπορικής απαίτησης, απαιτεί εξειδικευμένη γνώση, ταχύτητα, οργάνωση και ευελιξία. Απαιτεί συνεργασία του νομικού συμβούλου με λογιστές, δικαστικούς επιμελητές και συμβολαιογράφους. Απαιτεί ο δικηγόρος να είναι ενημερωμένος για τις εξελίξεις της νομολογίας και να διαθέτει επαρκή υποδομή για να υποστηρίξει τον εντολέα του.

Για εξειδικευμένες απαντήσεις στα ερωτήματα σας παρακαλούμε καλέστε στο 210 6929555.

Είναι προφανές ότι η πανδημία που έπληξε και την χώρα μας θα έχει δραματικές επιπτώσεις στην οικονομία. Το πιο πιθανό είναι να ζήσουμε καταστάσεις και γεγονότα, σε οικονομικό και νομικό επίπεδο που δεν τα έχουμε αντιμετωπίσει ποτέ ξανά μέχρι σήμερα.
Το ερώτημα όμως που αυτόθροα προκύπτει, είναι το πως θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σε νομικό επίπεδο η περίπτωση καλόπιστου συμβαλλομένου, που αδυνατεί λόγω της κατάστασης που διαμορφώθηκε, να ανταποκριθεί σε συγκεκριμένη ή συγκεκριμένες οικονομικές υποχρεώσεις του, η δε αδυναμία του αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στις επιπτώσεις που είχε στην αγορά και ενγένει στην οικονομία, είτε η αναγκαστική λήψη μέτρων από την Πολιτεία, είτε η αποχή από την εργασία και γενικότερα από την άσκηση επαγγελματικής δραστηριότητας προσώπων που είτε νόσησαν, είτε ετέθησαν στην λεγόμενη «καραντίνα»).

Δηλαδή, σε νομικό επίπεδο, η επελθούσα κατάσταση, μπορεί να δικαιολογήσει την αναγνώριση ότι επήλθε απρόοπτη μεταβολή συνθηκών και μάλιστα τέτοια που να δικαιολογεί την ακύρωση ή τη μεταρρύθμιση συμβατικών σχέσεων;
Η δύο βασικές διατάξεις του ιδιωτικού δικαίου που ρυθμίζουν (κατά τρόπο ιδιαίτερα γενικό) τέτοιες περιπτώσεις είναι αυτές των άρθρων 288 και 388 του Αστικού Κώδικα.
Η γενική ρήτρα του άρθρου 288 ΑΚ, ορίζει οτι ο οφειλέτης έχει υποχρέωση να εκπληρώσει την παροχή όπως απαιτεί η καλή πίστη, αφού ληφθούν υπόψη και τα συναλλακτικά ήθη, αφορά την εκπλήρωση των υποχρεώσεων τόσο του οφειλέτη όσο και του δανειστή, που απορρέουν από οποιαδήποτε έγκυρη ενοχική σχέση, όταν δεν προβλέπεται από το νόμο άλλη προστασία των προσώπων αυτών κατά την εκπλήρωση των υποχρεώσεών τους ή δεν συντρέχουν οι απαιτούμενες προϋποθέσεις για την τυχόν προβλεπόμενη ειδική προστασία, λειτουργεί δε όχι μόνο ως συμπληρωματική, αλλά και ως διορθωτική ρήτρα των δικαιοπρακτικών βουλήσεων στις περιπτώσεις που εξ αιτίας ειδικών συνθηκών μεταβλήθηκαν οι προϋποθέσεις εκπλήρωσης των συμβατικών παροχών στο συμφωνημένο μέτρο και έγιναν δυσβάστακτες για τον οφειλέτη ή το δανειστή.
​Σύμφωνα δε με το άρθρο 388 ΑΚ: για την Απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών ορίζεται οτι: «Αν τα περιστατικά στα οποία κυρίως, ενόψει της καλής πίστης και των συναλλακτικών ηθών, τα μέρη στήριξαν τη σύναψη αμφοτεροβαρούς σύμβασης, μεταβλήθηκαν ύστερα, από λόγους που ήταν έκτακτοι και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν, και από τη μεταβολή αυτή η παροχή του οφειλέτη, ενόψει και της αντιπαροχής, έγινε υπέρμετρα επαχθής, το δικαστήριο μπορεί κατά την κρίση του με αίτηση του οφειλέτη να την αναγάγει στο μέτρο που αρμόζει και να αποφασίσει τη λύση της σύμβασης εξολοκλήρου ή κατά το μέρος που δεν εκτελέστηκε ακόμη. Αν αποφασιστεί η λύση της σύμβασης, επέρχεται απόσβεση των υποχρεώσεων παροχής που πηγάζουν απ` αυτήν και οι συμβαλλόμενοι έχουν αμοιβαία υποχρέωση να αποδώσουν τις παροχές που έλαβαν κατά τις διατάξεις για τον αδικαιολόγητο πλουτισμό.»
​Η εξέταση της απροόπτης μεταβολής των συνθηκών,αναδεικνύει ως κυρίαρχο στοιχείο το αν πληρούται η προϋπόθεση που του τελευταίου όρου εφαρμογής της ΑΚ 388, αν δηλαδή η παροχή «έγινε υπέρμετρα επαχθής»,αφού η μεταβολή των συνθηκών θα πρέπει να είναι τόσο «βίαιη και έντονη» και να διαταράσσει την ισορροπία μεταξύ των συμβαλλομένων με τέτοιο τρόπο ώστε,να προκύπτει ευχερώς ότι αν οφειλέτης γνώριζε τις συνθήκες αυτές, δεν θα προχωρούσε στην κατάρτιση της σύμβασης.
​Όπως εύστοχα έκρινε ο Άρειος Πάγος «απρόοπτη μεταβολή των περιστατικών στα οποία στηρίχθηκαν τα μέρη μπορεί να αποτελέσει και η επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της Χώρας, όταν είναι έκτακτης φύσεως και τόσο μεγάλη ώστε να υπερβαίνει τις συνήθεις ή λογικά προβλεπόμενες διακυμάνσεις της σταθερότητας και να ανατρέπει τους υπολογισμούς των μερών κατά την καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη. Για να στοιχειοθετηθεί, όμως, περίπτωση εφαρμογής του άρθρου αυτού δεν αρκεί μόνη η εν λόγω επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της Χώρας, αλλά θα πρέπει να κριθεί σε σχέση και με τις υπόλοιπες συνθήκες και ιδίως το αναμενόμενο κέρδος από τη σύμβαση, την οικονομική κατάσταση των μερών, την εξυπηρετούμενη ανάγκη αυτών με τη σύμβαση και τις υποχρεώσεις προς τρίτους που εξαρτώνται από τη σύμβαση, έτσι ώστε οι συνέπειες από την επιδείνωση της οικονομικής κατάστασης της Χώρας να έγιναν δυσβάστακτες για το ένα των συμβαλλόμενων μερών και να υπερβαίνουν τον κίνδυνο που, κατά τις συνηθισμένες συνθήκες, αναλαμβάνει κάθε συμβαλλόμενος, όταν μάλιστα αποφασίζει σύναψη σύμβασης που πρόκειται να εκτελεστεί στο μέλλον».
​Δυστυχώς όμως, τέτοιες αποφάσεις όπως η ανωτέρω αποτελούν μειοψηφία στο νομολογιακό χώρο της ελληνικής Δικαιοσύνης η οποία παραμένει αγκυλωμένη στην αρχή του pacta suntservanda , όπως αποδείχτηκε από τη θέση που πρόσφατα έλαβε σε επίπεδο νομολογίας ο Άρειος Πάγος σχετικά με την καταχρηστικότητα των όρων που είχαν περιληφθεί σε συμβάσεις δανείων σε ελβετικό φράγκο. Αντίστοιχα, παρατηρούμε πληθώρα απορριπτικών αποφάσεων στο χώρο των μισθώσεων, όπου τα δικαστήρια δέχονται ότι ακόμα και αν επήλθε απρόοπτη μεταβολή των συνθηκών και αν μειώθηκε δραματικά η μισθωτική αξία του εκμισθωμένου ακινήτου, ο μισθωτής δεν έχει δικαίωμα να επικαλεσθεί την προστασία των άρθρων 388 και 288 του ΑΚ, αν έχει καταστεί υπερήμερος ως προς την οφειλή του!
​Στο σημείο αυτό βέβαια πρέπει να επισημάνουμε ότι η επίκληση των επιπτώσεων της κρίσης λόγω της πανδημίας, δεν μπορεί να είναι γενική και αφηρημένη, αλλά θα πρέπει να αποδεικνύει αυτός που την επικαλείται, ότι επέδρασε καταλυτικά σε αυτόν, σε τέτοιο βαθμό που να αναγνωρίζεται ως ιδιαίτερα επαχθής, η εμμονή στην τήρηση των αρχικώς συμφωνηθέντων. Επί παραδείγματι, δεν είναι βάσιμη η αιτίαση λ.χ μίας εταιρείας που εμπορεύεται μεταξύ των άλλων και ήδη προσωπικής υγιεινής και είδε να αυξάνονται τα κέρδη της, ότι δεν μπορεί να πληρώνει τις δόσεις του επιχειρηματικού της δανείου εξαιτίας της επέλευσης κορονοϊού.
​Θα πρέπει λοιπόν το σύστημα απονομής δικαιοσύνης να προχωρήσει σε τολμηρότερες παραδοχές, -πάντα κατά περίπτωση-, έτσι ώστε να διαφυλάξει την βασική αρχή της μη καταχρηστικής διεκδίκησης αξιώσεων. Στην αντίθετη περίπτωση, δηλαδή στην τυφλή εμμονή περί εκπλήρωσης των υποχρεώσεων όπως αρχικά είχαν συμφωνηθεί, θα έχουμε το αποτέλεσμα, καλόπιστοι συναλλασσόμενοι οδηγούνται στην οικονομική εξουθένωση για λόγους που δεν μπορούν να αποδοθούν σε αμέλεια τους.
​Βεβαίως, παρίσταται αναγκαία στην κρινόμενη περίπτωση, η ανάληψη νομοθετικών πρωτοβουλιών από πλευράς Πολιτείας που να ισοσκελίζει κατά τρόπο δεσμευτικό της αξίωση του δανειστή, με την ανάγκη προστασίας του πραγματικού θύματος των συνεπειών που είχε στην οικονομία τη κρίση λόγω του ιού. Δηλαδή, θα πρέπει να αναληφθούν, ιδίως στο πεδίο των τραπεζικών δανειακών συμβάσεων και του ΦΠΑ, δράσεις γενναίων θετικών παρεμβάσεων υπέρ των οφειλετών, ιδιωτών και επιχειρήσεων, που αποδεδειγμένα βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν μία πρωτόγνωρη κατάσταση, που ακόμα και με την επίκληση κάθε κανόνα ακραίας επιμέλειας, δεν θα μπορούσαν να έχουν προβλέψει.